Hechtingen
| Auteur: Pim / Supervisor: Pim / Co-auteur: {{{coauthor}}} / Niveau: Gevorderd / Paginastatus: Concept. Laatste bewerking: Pim. Zie ook Handleiding. Eerste Hulp Wiki zoekt schrijvers! Schrijf jij ook mee? |
| Voorbehouden of risicovolle handeling |
|---|
| Deze vaardigheid valt onder de voorbehouden of risicovolle handelingen. Deze valt niet binnen de standaard vaardigheden van de Eerste Hulp. |
Sommige wonden zijn dusdanig groot of diep dat zij niet spontaan genezen of functioneel of cosmetisch niet tot een acceptabele genezing leiden.. Zij moeten dan door een arts doormiddel van hechten gesloten worden. Bij hechten worden de wondranden doormiddel van speciaal hechtdraad en naald naar elkaar toegebracht en gesloten. Dit zorgt voor een snellere genezing en minder vorming van littekenweefsel. Hechten is een voorbehouden handeling en mag alleen door een arts worden uitgevoerd.
Inhoud
Hechtwonden
- Wonden die mogelijk gehecht of gelijmd moeten worden:
- Snijwonden groter dan 1 centimeter, waarbij dieper gelegen structuren (zoals vetweefsel, pezen en spieren) zichtbaar zijn en de wondranden niet eenvoudig naar elkaar toe te brengen zijn.
- Wonden in het gelaat. Deze kunnen door de grotere spanning van de huid op het hoofd cosmetisch lelijke littekens geven.
- Diepe wonden, wonden waarbij de bodem van de wond niet zichtbaar is en waarbij mogelijk onderliggende structuren beschadigd zijn.
- Vuile wonden, veroorzaakt door beten van mens en dier, door een (vies) vleesmes, of met veel straatvuil (deze worden in verband met risico op infectie niet altijd gehecht).
- Grote (en diepe) wonden over gewrichten, waarbij in het genezingsproces het risico staat op contractuurvorming (dwangstand van een gewricht door littekenvorming).
Hechttechnieken
Normale 'staande' hechting
De normal of 'staande' hechting is de meest gebruikte techniek waarbij de draad enkelvoudig door de huid gestoken wordt met de naald. De huid wordt bijeengetrokken door het aanleggen van een chirurgische knoop.
Donati hechting
Bij grote wonden waarvan de wondranden flink wijken kan gebruik worden gemaakt van een speciaal type hechting, namelijk de 'Donati'-techniek. Deze hechting gaat tweemaal door de huid heen waardoor de hechting sterker is en meer spanning kan verdragen. De draad wordt eerst diep doorgestoken naar de andere zijde van de wond, komt boven de huid en gaat dan oppervlakkig in de bovenste huidlagen terug naar de beginzijde.
Nietjes/krammetjes
Behalve met naald en draad kan ook gehecht worden met nietjes of krammetjes. Na veel operaties is dit gebruikelijk omdat het een relatief snelle techniek is waarmee grote wonden vlot gesloten worden. Het geeft relatief weinig littekenreactie.
Oplosbaar vs niet-oplosbaar
Er zijn twee typen hechtdraad die gebruikt worden: de oplosbare draad en de niet-oplosbare draad. Voor het hechten van huidwonden wordt op meeste Spoedeisende hulp afdelingen gebruik gemaakt van niet-oplosbaar hechtmateriaal (vaak blauw of zwart van kleur). Niet oplosbare hechtingen zijn sterker en geven minder littekenreactie vergeleken met oplosbare hechtingen. Bij het sluiten van operatiewonden wordt soms wel gebruik gemaakt van oplosbare hechtingen, soms wordt er dan ook in de huid gehecht waarbij de draad niet te zien is. Voor het hechten van slijmvliezen, zoals in de lip of mond wordt meestal ook gebruik gemaakt van oplosbare hechtingen. Oplosbare hechtingen zijn meestal wit of doorzichtig, al zijn er ook andere kleuren in de handel. Oplosbare hechtingen om het onderhuids bindweefsel bijeen te houden bij grote wonden of operatiewonden zijn meestal paars gekleurd, ze zijn echter niet meer zichtbaar als de wond gesloten is. Niet-oplosbare hechtingen moeten door een verpleegkundige of arts verwijderd worden. Afhankelijk van de plaats van de hechtingen is dat binnen 5 tot 10 dagen.