29
bewerkingen
Wijzigingen
→Onderkoeling
==Onderkoeling==
[[Onderkoeling]] of [[hypothermie]] wordt gedefinieerd als een lichaamstemperatuur beneden 36<sup>o</sup>C. Normaal is dit ca. 37<sup>o</sup>C. Op het moment dat de temperatuur onder deze waarde daalt start het lichaam een aantal processen: de schildklierfunctie wordt versterkt, lichaamsspieren beginnen te bewegen (rillen) met als doel extra warmte te produceren en lichaamsharen gaan rechtop staan om een luchtlaag te vormen die isoleert. Doordat in het lichaam diverse zaken gebeuren kan men op basis van symptomen van deze compensatie-mechanismen een inschatting maken van de lichaamstemperatuur.
De invloeden van de genoemde processen (warmteverlies en warmteproductie) zijn dusdanig dat een slachtoffer in welke situatie dan ook gevaar hiervan ondervindt. Bedenk dat een slachtoffer in trauma setting weinig warmte kan putten uit de lichaamseigen bronnen, omdat deze tekortschieten als een slachtoffer stil zit en blootgesteld wordt aan wind- en waterstroom. Complicerende factoren hierin zijn bijvoorbeeld brandwonden, waarbij de natuurlijke isolatie laag (huid en onderhuids vet) is beschadigd en men veel vocht (en daarmee warmte) verliest. Dit afwegend, betekent warmteverlies bij veel slachtoffers een cruciaal probleem: Het warmteverlies is groter dan de –productie, compensatiemechanismen schieten tekort en interventie door hulpverleners is vereist.
Op een zeker moment beginnen diverse compensatiemechanismen te falen. Dat dit gebeurt naarmate de temperatuur daalt, blijkt ook uit het feit dat de mortaliteit beneden de tweeëndertig graden constant blijft: een grenswaarde, mogelijk als gevolg van uitputting van beschikbare compensatiemechanismen (5). Dit blijkt mede uit de grafiek in figuur 2. Binnen bepaalde waarden is het lichaam uitstekend in staat de temperatuur constant te houden. Bij een temperatuurdaling onder 13 oC [55 oF] keldert de lichaamstemperatuur snel. Het plateau stabiliseert waar het lichaam gewend is (4). Bij langdurige blootstelling aan een lage lichaamstemperatuur zal het lichaam hieraan wennen. Dit betekent dat snelle opwarming met hoge ‘atmosferische temperaturen’ [warme lucht, warm water etc.] resulteert in falen van compensatiemechanismen en daardoor een relatieve hyperthermie met alle gevolgen van dien. Opwarming dient met het oog op deze grafiek dan ook langzaam te gebeuren.
Op basis van de symptomatologie, fysiologische principes en de behandeling is hypothermie te classificeren [figuur 3]. Ook hier valt te zien dat ‘matige hypothermie’ regelmatig voorkomt bij traumapatienten en bij temperatuurdaling beneden 32oC levensbedreigende complicaties beginnen te domineren.
De gevaren ontstaan secundair: het zijn de gevolgen van hypothermie. In veel orgaansystemen ontstaan verstoringen die, wanneer ze in de vitale functies ontstaan, levensbedreigende situaties kunnen opleveren. Per orgaansysteem zal hierna kort worden toegelicht welke problemen kunnen ontstaan en zo mogelijk waar deze vandaan komen. Nadrukkelijk moet worden gemeld dat net als bij andere aandoeningen, symptomen geen wet van meden en persen kennen: het hóéft niet perse voor te komen.
==Neurologische stoornissen==
Aanvankelijk begint het met verwardheid. Beneden de 34o wordt de neurologie complexer. Hersenstamfuncties (reflexen) nemen af en de patient raakt gedesoriënteerd en meer verward. Agitatie speelt een grote rol. Beneden de 32o raakt de patient in kritieke toestand en loopt men het risico op bewusteloosheid en mogelijk coma.