Glasgow Coma Scale: verschil tussen versies

Versie van 18 mrt 2011 om 16:54

De Glasgow Coma Scale (GCS) is een veel gebruikte methode om de bewustzijnsdaling van slachtoffers of patiënten te scoren, zowel in het ziekenhuis als op straat. Deze score is een betrouwbare methode die het niet alleen mogelijk gemaakt om de mate van bewustzijn te koppelen aan een waarde, maar ook gebruikt kan worden om veranderingen in het bewustzijn over de tijd te registeren. De GCS score gaat uit van de reactie van het slachtoffer betreffende het openen van de ogen (E), de motoriek van de arm (M) en de verbale reactie (V). De GCS wordt ook wel afgekort als EMV-score. E-score: actief openen van de ogen 1: op geen enkele prikkel een reactie 2: op pijnlijke prikkels openen van de ogen 3: bij aanspreken 4: spontaan M-score: beste motore reactie van de armen 1: geen reactie 2: op pijnlijke prikkels extensie 3: op pijnlijke prikkels abnormale flexie 4: op pijnlijke prikkels een terugtrekreactie 5: kan pijnlijke prikkels lokaliseren 6: kan opdrachten uitvoeren V-score: beste verbale reactie 1: geen geluid 2: onverstaanbare klanken 3: inadequate woorden 4: verwarde taal 5: georiënteerd taal De scores worden meestal bij elkaar opgeteld, hoe lager de score des te slechter is de situatie van het slachtoffer. Beter is echter om de E-M-V als losse componenten te registeren, zoals E2-M-2-V2, omdat dit meer informatie geeft dan alleen ‘de GCS is 6’. Bij een E1-M5-V2 score (GCS=8) of lager wordt de toestand van het slachtoffer als comateus gezien. Bij een wisselende waarde van de EMV score is de beste score bepalend. Dit is vooral van toepassing bij verbeteringen: eerst was het slachtoffer comateus (EMV 1-3-1) maar later werd hij wakker en bleek weer volkomen aanspreekbaar (EMV 4-6-4). Men kan de EMV score ook gebruiken als het de andere kant op gaat, bijvoorbeeld: een patiënt is eerst goed aanspreekbaar (EMV=15) doch wordt na verloop van tijd soporeus (bijvoorbeeld EMV van 1-3-1). Dit kan passen bij een zich ontwikkelende bloeding.