Ongevalsmechanisme: verschil tussen versies

Uit Eerste Hulp Wiki
Ga naar: navigatie, zoeken
[gecontroleerde versie][gecontroleerde versie]
 
(11 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
 +
{{Status|
 +
|mainauthor= [[Pim]]
 +
|coauthor= [[]]
 +
|controller=
 +
|supervisor= [[Pim]]
 +
|niveau= [[Handleiding#Niveau|Beginner/Gevorderd]]
 +
|status= [[Handleiding#Status|Concept]]
 +
}}
  
−
Het ongevalsmechanisme is een beschrijving van welke gebeurtenissen hebben geleid tot het ongeval
 
−
en welke krachten op het slachtoffer hebben ingewerkt. De hulpverlener begint zich al een beeld te
 
−
vormen van het mogelijke ongevalsmechanisme op het moment dat hij de ongevalssituatie en het
 
−
slachtoffer benadert. Hij kijkt goed om zich heen om te kijken of er mogelijk nog een gevaar is voor
 
−
hemzelf of het slachtoffer en probeert een inschatting te maken van wat er gebeurt kan zijn. Indien het
 
−
slachtoffer aanspreekbaar is wordt aan het slachtoffer kort gevraagd wat er is gebeurt. Dit gebeurt bij
 
−
voorkeur terwijl men al start met de eerste handelingen van het protocol. Indien het slachtoffer niet
 
−
aanspreekbaar is probeert men via omstanders in korte tijd te weten te komen hoe het slachtoffer in
 
−
deze toestand terecht gekomen is. Verlies hier in eerste instantie niet te veel tijd mee, het gaat immers
 
−
om een globale indruk van de situatie. De schuldvraag is op dat moment niet aan de orde.
 
  
 +
Het '''ongevalsmechanisme''' is een beschrijving van welke gebeurtenissen hebben geleid tot het ongeval
 +
en welke krachten op het slachtoffer hebben ingewerkt. Het ongevalsmechanisme is dan ook erg bepalend voor de ongevalssituatie en de letsels die men bij een slachtoffer kan verwachten. Al bij de eerste benadering van een ongevalssituatie begint de hulpverlener met het verzamelen van informatie om zich een zo goed mogelijk beeld te vormen wat er zich heeft afgespeeld. Uiteraard let hij daarbij in de eerste plaats of er gevaar is voor hemzelf, omstanders en het slachtoffer en of het gevaar al dan niet kan worden weggenomen. Het gevaar kan immers de veroorzaker zijn geweest van het ongeval. Indien de situatie veilig is gaat de hulpverlener trachten het ongevalsmechanisme verder te achterhalen. Dat gebeurt terwijl er Eerste Hulp verleent wordt aan het slachtoffer (zie ook: [[ABCDE-methodiek]]). De hulpverlener vraagt aan het slachtoffer wat er gebeurd is en wat er tijdens het ongeval gebeurde. Bij een slachtoffer dat niet aanspreekbaar is, spelen omstanders een belangrijke rol: zij hebben mogelijk het ongeval zien gebeuren en kunnen nuttige informatie aan de hulpverlener doorgeven. Verlies hier in eerste instantie niet te veel tijd mee, het gaat immers
 +
om een globale indruk van de situatie. Als de belangrijkste (en soms levensreddende) handelingen zijn voltooid kan men proberen gedetailleerder het ongevalsmechanisme te achterhalen. De schuldvraag is tijdens het verlenen van Eerste Hulp niet aan de orde.
 +
<br><br>
 +
Enkele punten zijn echter wel van belang voor het verdere verloop van de hulpverlening en het eventueel
 +
inschakelen van [[112|professionele hulp]]:
 
<br>
 
<br>
−
Enkele punten zijn echter wel van belang voor het verdere verloop van het protocol en het eventueel
+
* Is er sprake van een ongeval? Of werd het slachtoffer in eerste instantie onwel en ontstond daardoor een ongeval?
−
inschakelen van professionele hulp:
+
* Zijn er meerdere slachtoffers betrokken bij het ongeval?
 +
* Welke krachten hebben op het slachtoffer ingewerkt?
 +
* Is er sprake geweest van een hoge energie overdracht of een [[BasisEH:HET|hoogenergetisch trauma]]?
 
<br>
 
<br>
−
* Is er sprake van een ongeval (trauma)? Of is het slachtoffer onwel geworden?
+
Het ongevalsmechanisme levert voor zowel de Eerste Hulpverlener als voor de professionele hulpverlener veel belangrijke informatie op. Bij het waarschuwen van [[112]] wordt door de centralist het ongevalsmechanisme uitgevraagd om zo in te schatten welke hulpdiensten er nodig zijn. Ook kan men op grond van de verzamelde informatie een inschatting maken van welke letsels te verwachten zijn. Ook in het [[ziekenhuis]] wordt deze informatie gebruikt om het slachtoffer grondig na te kijken en eventueel aanvullend onderzoek in te zetten. Door deze informatie kan men tijdig anticiperen op letsels die men in eerste instantie niet kan zien aan de buitenzijde van het slachtoffer, maar die in een later stadium wel een verslechtering van de toestand van het slachtoffer tot gevolg kunnen hebben. Ook kan men specifieker zoeken naar letsels bij het slachtoffer en gerichter vragen stellen.
−
* Zijn er meerdere slachtoffers?
 
−
* Welke krachten hebben op het slachtoffer ingewerkt?
 
−
* Is er sprake geweest van een hoge energie overdracht? (zie onderstaande bij hoogenergetisch
 
−
trauma)
 
−
<br><br>
 
−
 
 
−
Het nagaan van het ongevalsmechanisme kan veel waardevolle informatie opleveren voor het verdere
 
−
verloop van de hulpverlening aan het slachtoffer. Dit geldt voor de hulpverlening door zowel de EHBOer
 
−
als door professionele hulpverlening op straat en in het ziekenhuis. Door deze informatie kan men
 
−
tijdig anticiperen op letsels die men in eerste instantie niet kan zien aan de buitenzijde van het
 
−
slachtoffer, maar die in een later stadium wel een verslechtering van de toestand van het slachtoffer als
 
−
gevolg kunnen hebben. Voorbeelden hier van zijn:
 
 
<br>
 
<br>
−
Een slachtoffer dat van een ladder van 3 meter hoog gevallen is. Door de val van hoogte is het risico
+
{| class="wikitable"
 +
|-
 +
! Voorbeelden ongevalsmechanisme
 +
|-
 +
| Een slachtoffer is van een steiger van 4 meter hoog gevallen. Door de val van hoogte is het risico
 
aanwezig dat het slachtoffer een (nek)wervel gebroken heeft, zonder dat hij daar direct klachten van
 
aanwezig dat het slachtoffer een (nek)wervel gebroken heeft, zonder dat hij daar direct klachten van
−
heeft, of wanneer er andere letsels zijn die afleiden van de pijn in de rug.
+
heeft, of wanneer er andere (ernstige) letsels zijn die afleiden van de pijn in de rug.
−
<br>
+
|-
−
Een slachtoffer dat bij een val met de fiets het stuur in de buik gekregen heeft. Door het stompe trauma
+
| Een slachtoffer is gevallen tijdens het fietsen en heeft het stuur in zijn buik gekregen. Door het [[stomp_trauma|stompe trauma]]
−
in de buik kan een bloeding zijn ontstaan die in eerste instantie nog weinig klachten geeft, maar in een
+
in de buik kan een bloeding zijn ontstaan die in eerste instantie nog weinig klachten geeft, maar in een later stadium kan leiden tot een [[shock]].
−
later stadium kan leiden tot een shock.
+
|-
−
<br><br>
+
| Een slachtoffer heeft een hockeybal hard tegen het hoofd gekregen. In eerste instantie lijkt er niets aan de hand te zijn, maar in een later stadium wordt het slachtoffer suf en raakt bewusteloos. Een bloeding in het hoofd kan tot een langzame verslechtering leiden.
−
Aan de hand van de verkregen informatie uit de observaties van de hulpverlener en de informatie die
+
|}
−
het slachtoffer en omstanders hebben gegeven kan de hulpverlener in zijn achterhoofd al een
+
 
−
inschatting maken van welke letsels hij kan verwachten tijdens zijn onderzoek en het uitvoeren van het
+
[[Categorie:Basiskennis_Eerste_Hulp]]
−
protocol. Hij kan eventueel ook nog specifieke zaken navragen.
 

Huidige versie van 19 jan 2012 om 15:05

Auteur: Pim / Supervisor: Pim / Co-auteur: [[]] / Niveau: Beginner/Gevorderd / Paginastatus: Concept. Laatste bewerking: Pim. Zie ook Handleiding.

Eerste Hulp Wiki zoekt schrijvers! Schrijf jij ook mee?


Het ongevalsmechanisme is een beschrijving van welke gebeurtenissen hebben geleid tot het ongeval en welke krachten op het slachtoffer hebben ingewerkt. Het ongevalsmechanisme is dan ook erg bepalend voor de ongevalssituatie en de letsels die men bij een slachtoffer kan verwachten. Al bij de eerste benadering van een ongevalssituatie begint de hulpverlener met het verzamelen van informatie om zich een zo goed mogelijk beeld te vormen wat er zich heeft afgespeeld. Uiteraard let hij daarbij in de eerste plaats of er gevaar is voor hemzelf, omstanders en het slachtoffer en of het gevaar al dan niet kan worden weggenomen. Het gevaar kan immers de veroorzaker zijn geweest van het ongeval. Indien de situatie veilig is gaat de hulpverlener trachten het ongevalsmechanisme verder te achterhalen. Dat gebeurt terwijl er Eerste Hulp verleent wordt aan het slachtoffer (zie ook: ABCDE-methodiek). De hulpverlener vraagt aan het slachtoffer wat er gebeurd is en wat er tijdens het ongeval gebeurde. Bij een slachtoffer dat niet aanspreekbaar is, spelen omstanders een belangrijke rol: zij hebben mogelijk het ongeval zien gebeuren en kunnen nuttige informatie aan de hulpverlener doorgeven. Verlies hier in eerste instantie niet te veel tijd mee, het gaat immers om een globale indruk van de situatie. Als de belangrijkste (en soms levensreddende) handelingen zijn voltooid kan men proberen gedetailleerder het ongevalsmechanisme te achterhalen. De schuldvraag is tijdens het verlenen van Eerste Hulp niet aan de orde.

Enkele punten zijn echter wel van belang voor het verdere verloop van de hulpverlening en het eventueel inschakelen van professionele hulp:

  • Is er sprake van een ongeval? Of werd het slachtoffer in eerste instantie onwel en ontstond daardoor een ongeval?
  • Zijn er meerdere slachtoffers betrokken bij het ongeval?
  • Welke krachten hebben op het slachtoffer ingewerkt?
  • Is er sprake geweest van een hoge energie overdracht of een hoogenergetisch trauma?


Het ongevalsmechanisme levert voor zowel de Eerste Hulpverlener als voor de professionele hulpverlener veel belangrijke informatie op. Bij het waarschuwen van 112 wordt door de centralist het ongevalsmechanisme uitgevraagd om zo in te schatten welke hulpdiensten er nodig zijn. Ook kan men op grond van de verzamelde informatie een inschatting maken van welke letsels te verwachten zijn. Ook in het ziekenhuis wordt deze informatie gebruikt om het slachtoffer grondig na te kijken en eventueel aanvullend onderzoek in te zetten. Door deze informatie kan men tijdig anticiperen op letsels die men in eerste instantie niet kan zien aan de buitenzijde van het slachtoffer, maar die in een later stadium wel een verslechtering van de toestand van het slachtoffer tot gevolg kunnen hebben. Ook kan men specifieker zoeken naar letsels bij het slachtoffer en gerichter vragen stellen.

Voorbeelden ongevalsmechanisme
Een slachtoffer is van een steiger van 4 meter hoog gevallen. Door de val van hoogte is het risico

aanwezig dat het slachtoffer een (nek)wervel gebroken heeft, zonder dat hij daar direct klachten van heeft, of wanneer er andere (ernstige) letsels zijn die afleiden van de pijn in de rug.

Een slachtoffer is gevallen tijdens het fietsen en heeft het stuur in zijn buik gekregen. Door het stompe trauma

in de buik kan een bloeding zijn ontstaan die in eerste instantie nog weinig klachten geeft, maar in een later stadium kan leiden tot een shock.

Een slachtoffer heeft een hockeybal hard tegen het hoofd gekregen. In eerste instantie lijkt er niets aan de hand te zijn, maar in een later stadium wordt het slachtoffer suf en raakt bewusteloos. Een bloeding in het hoofd kan tot een langzame verslechtering leiden.
Overgenomen van "http://www.eerstehulpwiki.nl/wiki/index.php?title=Ongevalsmechanisme&oldid=4269"