Spoedeisende Hulp: verschil tussen versies

Versie van 15 mrt 2011 om 23:01

De Spoedeisende Hulp (ook wel afgekort als SEH) is de afdeling van het ziekenhuis waar alle spoedeisende ziektebeelden worden behandeld. Men kan worden doorverwezen door de huisarts of huisartsenpost, of door een ambulance worden binnengebracht.
Om op eigen gelegenheid naar de Spoedeisende Hulp te gaan, is het noodzakelijk eerst een doorverwijzing bij de gevraagd om een doorverwijzing van de huisarts of huisartsenpost te halen.
Letsels die onder andere na doorverwijzing naar de Spoedeisende Hulp kunnen:

• Matig ernstige verwondingen, op lastige plaatsen of wanneer hechting noodzakelijk is
• Vergiftigingen die (nog) geen stoornis in de ABC geven
• Breuken van pols, arm, sleutelbeen of enkel

Ambulance De ambulance is een rijdende eerste hulpafdeling, waar een (werk)diagnose wordt gesteld en de eerste behandeling wordt gestart. Het doel van de behandeling is de patiënt te stabiliseren zodat deze veilig vervoerd kan worden naar een ziekenhuis waar de verdere diagnostiek en behandeling kan plaatsvinden. Ook komt het vaak voor dat de behandeling door de ambulanceverpleegkundige op locatie volstaat en vervoer naar een ziekenhuis niet nodig is. Niet alleen bespaart men hiermee kosten, maar neemt ook de druk af op de eerste hulp-afdelingen van ziekenhuizen en is de patiënt zeer vlot en in de eigen omgeving behandeld. Alle ambulances in Nederland worden bemand door een ambulancechauffeur en een (gespecialiseerd) ambulanceverpleegkundige. De ambulanceverpleging werken volgens landelijke gestandaardiseerde protocollen (LPA 7.1). Ambulances in Nederland kunnen ingezet worden met drie verschillende urgenties. Deze urgenties worden uitgegeven door de meldkamer ambulancezorg.
A1-urgentie: een spoedurgentie waarbij de ambulance binnen 15 minuten ter plaatse moet zijn. Er is dan sprake van een mogelijk levensbedreigende situatie. Bij deze urgentie wordt gereden met optische en akoestische signalen. Voorbeelden van spoedurgentie zijn onder meer een hartinfarct, ongevallen, reanimatie. A2-urgentie: een spoedurgentie waarbij geen gebruik wordt gemaakt van optische en akoestische signalen. Deze urgentie wordt bijvoorbeeld uitgegeven wanneer er een huisarts aanwezig is die heeft geconstateerd dat de patiënt direct naar het ziekenhuis vervoerd moet worden, maar er is geen sprake van een direct levensbedreigende situatie. B-urgentie: besteld vervoer. Met deze urgentie wordt gereden bij het vervoer van patiënten van bijvoorbeeld een ziekenhuis naar een verpleeghuis waarbij de patiënt niet met bijvoorbeeld een taxi verplaatst kan worden.