Bronchoconstrictie

Bronchoconstrictie is het vernauwen van de kleinere luchtwegen doordat de gladde spiercellen in de wand van de bronchiën samentrekken en daarmee de diameter van de luchtwegen verkleinen. Bij een astma-aanval treedt bronchoconstrictie op onder de invloed van allergische prikkels, waardoor benauwdheid ontstaat. Daarnaast kan bronchoconstrictie optreden bij een ernstige allergische reactie, als gevolg van het vrijkomen van histamine uit mestcellen (zie ook Afweersysteem. Behalve bronchoconstrictie treedt er vaak ook zwelling van de slijmvliezen en slijmvorming op, waardoor het vernauwende effect toeneemt.

In rust, wanneer er minder zuurstofbehoefte is, treedt bronchoconstrictie op door activatie van het parasympathisch zenuwstelsel. Wanneer bij inspanning de zuurstofbehoefte toeneemt zal het orthosympatisch zenuwstelsel de overhand krijgen en zorgen voor bronchodilatatie, ofwel verwijding van de luchtwegen en bronchiën.

Bronchoconstrictie bij astma kan worden opgeheven door het geven van een luchtwegverwijder (bronchodilatator), een medicijn dat de werking van het sympathische zenuwstelsel in de longen nabootst (sympathicomimeticum). Voorbeelden hiervan zijn Ventolin en Serevent.

Zie ook Bronchodilatatie.