Wijzigingen

Bij een '''harttamponade''' komt er vocht of bloed tussen de [[hartspier]] en het [[hartzakje]], waardoor de hartspier wordt belemmerd om te kunnen pompen. Dit vocht kan ontstaan na een verwonding van de hartspier, zoals een steekwond in de borstkas of door verscheuren van de hartspier als gevolg van een groot [[hartinfarct]]. Soms treedt een harttamponade op als gevolg van een ontsteking van het [[hartzakje]], of wel een [[pericarditis]]. Een harttamponade wordt soms ook na een hartoperatie gezien.

Het hartzakje (pericard) ligt rondom de hartspier en bestaat uit bindweefsel. De hartspier kan in het hartzakje bewegen en normaal gesproken is er geen 'ruimte' tussen de hartspier en het hartzakje. Het hartzakje is relatief stug en kan weinig oprekken. Als er bloed of vocht tussen het hartzakje en de hartspier komt, komt er spanning op het hartzakje te staan waardoor druk wordt opgebouwd. Omdat door de opbouwende druk in het hartzakje de hartkamers zich in de rustfase van het hart ([[diastole]]) niet goed meer kunnen vullen wordt de hoeveelheid bloed die het hart kan wegpompen beperkt, het [[hartminuutvolume]] neemt af. Hierdoor daalt de bloeddruk in de slagaders en kan een [[obstructieve shock]] optreden. In de grote aders neemt de druk echter toe, omdat het bloed niet wordt weggepompt. Hierdoor zwellen de aders in de hals ([[halsvenen]]), ook wel [[gestuwde halsvenen]] genoemd.